واژه یا عنوان خان عنوانی ترکی است که با حمله مغول ها و استقرار فرمانروایی آنان در زبان فارسی وارد شده است. عنوان خان عنوانی افتخارآمیز به حساب می آمده است. با گذشت زمان جایگزین عنوان های «کی»، خواجه، کلانتر و... گشته است.

در زمان های گذشته  وجود خان در اداره ی ولایات و ایالات و ایلات و طوایف و شهرستانها ضرورتی اجتناب ناپذیر بوده است. خوانین بزرگ از طرف  فرمانروایان وقت  به والی گری ولایات منصوب می شدند مانند استانداران در زمان ما. خوانین کوچکتر از طرف خوانین بزرگ مامور سرپرستی شهرستان هاو طوایف می گشته اند همچون فرمانداران کنونی. در ایلات بزرگی مانند قشقایی و بختیاری و... خان بزرگ را ایلخانی می گفتند. خوانین طوایف کوچرو از طرف ایل خانی منصوب می شدند.

هم مردم نیاز به سرپرست داشتند. هم فرمانروایان و تشکیلات حکومتی نیاز به کسانی داشتند که اداره ی امور مردم را عهده دار گشته و مالیات و سرانه را از آنان گرفته و به خزانه بسپارند. همچنین هنگام نیاز نیروی مردمی را بسیج کرده و به یاری قشون پادشاهی بفرستند. این نیازها وجود خان را ضرورتی اجتناب ناپذیر می کرده است.

سرپرستی و انتظام و اداره ی امور و حل 

واژه یا عنوان خان عنوانی ترکی است که با حمله مغول ها و استقرار فرمانروایی آنان در زبان فارسی وارد شده است. عنوان خان عنوانی افتخارآمیز به حساب می آمده است. با گذشت زمان جایگزین عنوان های «کی»، خواجه، کلانتر و... گشته است.

در زمان های گذشته  وجود خان در اداره ی ولایات و ایالات و ایلات و طوایف و شهرستانها ضرورتی اجتناب ناپذیر بوده است. خوانین بزرگ از طرف  فرمانروایان وقت  به والی گری ولایات منصوب می شدند مانند استانداران در زمان ما. خوانین کوچکتر از طرف خوانین بزرگ مامور سرپرستی شهرستان هاو طوایف می گشته اند همچون فرمانداران کنونی. در ایلات بزرگی مانند قشقایی و بختیاری و... خان بزرگ را ایلخانی می گفتند. خوانین طوایف کوچرو از طرف ایل خانی منصوب می شدند.

هم مردم نیاز به سرپرست داشتند. هم فرمانروایان و تشکیلات حکومتی نیاز به کسانی داشتند که اداره ی امور مردم را عهده دار گشته و مالیات و سرانه را از آنان گرفته و به خزانه بسپارند. همچنین هنگام نیاز نیروی مردمی را بسیج کرده و به یاری قشون پادشاهی بفرستند. این نیازها وجود خان را ضرورتی اجتناب ناپذیر می کرده است.

سرپرستی و انتظام و اداره ی امور و حل 

واژه یا عنوان خان عنوانی ترکی است که با حمله مغول ها و استقرار فرمانروایی آنان در زبان فارسی وارد شده است. عنوان خان عنوانی افتخارآمیز به حساب می آمده است. با گذشت زمان جایگزین عنوان های «کی»، خواجه، کلانتر و... گشته است.

در زمان های گذشته  وجود خان در اداره ی ولایات و ایالات و ایلات و طوایف و شهرستانها ضرورتی اجتناب ناپذیر بوده است. خوانین بزرگ از طرف  فرمانروایان وقت  به والی گری ولایات منصوب می شدند مانند استانداران در زمان ما. خوانین کوچکتر از طرف خوانین بزرگ مامور سرپرستی شهرستان هاو طوایف می گشته اند همچون فرمانداران کنونی. در ایلات بزرگی مانند قشقایی و بختیاری و... خان بزرگ را ایلخانی می گفتند. خوانین طوایف کوچرو از طرف ایل خانی منصوب می شدند.

هم مردم نیاز به سرپرست داشتند. هم فرمانروایان و تشکیلات حکومتی نیاز به کسانی داشتند که اداره ی امور مردم را عهده دار گشته و مالیات و سرانه را از آنان گرفته و به خزانه بسپارند. همچنین هنگام نیاز نیروی مردمی را بسیج کرده و به یاری قشون پادشاهی بفرستند. این نیازها وجود خان را ضرورتی اجتناب ناپذیر می کرده است.

سرپرستی و انتظام و اداره ی امور و حل 

واژه یا عنوان خان عنوانی ترکی است که با حمله مغول ها و استقرار فرمانروایی آنان در زبان فارسی وارد شده است. عنوان خان عنوانی افتخارآمیز به حساب می آمده است. با گذشت زمان جایگزین عنوان های «کی»، خواجه، کلانتر و... گشته است.

در زمان های گذشته  وجود خان در اداره ی ولایات و ایالات و ایلات و طوایف و شهرستانها ضرورتی اجتناب ناپذیر بوده است. خوانین بزرگ از طرف  فرمانروایان وقت  به والی گری ولایات منصوب می شدند مانند استانداران در زمان ما. خوانین کوچکتر از طرف خوانین بزرگ مامور سرپرستی شهرستان هاو طوایف می گشته اند همچون فرمانداران کنونی. در ایلات بزرگی مانند قشقایی و بختیاری و... خان بزرگ را ایلخانی می گفتند. خوانین طوایف کوچرو از طرف ایل خانی منصوب می شدند.

هم مردم نیاز به سرپرست داشتند. هم فرمانروایان و تشکیلات حکومتی نیاز به کسانی داشتند که اداره ی امور مردم را عهده دار گشته و مالیات و سرانه را از آنان گرفته و به خزانه بسپارند. همچنین هنگام نیاز نیروی مردمی را بسیج کرده و به یاری قشون پادشاهی بفرستند. این نیازها وجود خان را ضرورتی اجتناب ناپذیر می کرده است.

سرپرستی و انتظام و اداره ی امور و حل 

واژه یا عنوان خان عنوانی ترکی است که با حمله مغول ها و استقرار فرمانروایی آنان در زبان فارسی وارد شده است. عنوان خان عنوانی افتخارآمیز به حساب می آمده است. با گذشت زمان جایگزین عنوان های «کی»، خواجه، کلانتر و... گشته است.

در زمان های گذشته  وجود خان در اداره ی ولایات و ایالات و ایلات و طوایف و شهرستانها ضرورتی اجتناب ناپذیر بوده است. خوانین بزرگ از طرف  فرمانروایان وقت  به والی گری ولایات منصوب می شدند مانند استانداران در زمان ما. خوانین کوچکتر از طرف خوانین بزرگ مامور سرپرستی شهرستان هاو طوایف می گشته اند همچون فرمانداران کنونی. در ایلات بزرگی مانند قشقایی و بختیاری و... خان بزرگ را ایلخانی می گفتند. خوانین طوایف کوچرو از طرف ایل خانی منصوب می شدند.

هم مردم نیاز به سرپرست داشتند. هم فرمانروایان و تشکیلات حکومتی نیاز به کسانی داشتند که اداره ی امور مردم را عهده دار گشته و مالیات و سرانه را از آنان گرفته و به خزانه بسپارند. همچنین هنگام نیاز نیروی مردمی را بسیج کرده و به یاری قشون پادشاهی بفرستند. این نیازها وجود خان را ضرورتی اجتناب ناپذیر می کرده است.

سرپرستی و انتظام و اداره ی امور و حل 

واژه یا عنوان خان عنوانی ترکی است که با حمله مغول ها و استقرار فرمانروایی آنان در زبان فارسی وارد شده است. عنوان خان عنوانی افتخارآمیز به حساب می آمده است. با گذشت زمان جایگزین عنوان های «کی»، خواجه، کلانتر و... گشته است.

در زمان های گذشته  وجود خان در اداره ی ولایات و ایالات و ایلات و طوایف و شهرستانها ضرورتی اجتناب ناپذیر بوده است. خوانین بزرگ از طرف  فرمانروایان وقت  به والی گری ولایات منصوب می شدند مانند استانداران در زمان ما. خوانین کوچکتر از طرف خوانین بزرگ مامور سرپرستی شهرستان هاو طوایف می گشته اند همچون فرمانداران کنونی. در ایلات بزرگی مانند قشقایی و بختیاری و... خان بزرگ را ایلخانی می گفتند. خوانین طوایف کوچرو از طرف ایل خانی منصوب می شدند.

هم مردم نیاز به سرپرست داشتند. هم فرمانروایان و تشکیلات حکومتی نیاز به کسانی داشتند که اداره ی امور مردم را عهده دار گشته و مالیات و سرانه را از آنان گرفته و به خزانه بسپارند. همچنین هنگام نیاز نیروی مردمی را بسیج کرده و به یاری قشون پادشاهی بفرستند. این نیازها وجود خان را ضرورتی اجتناب ناپذیر می کرده است.

سرپرستی و انتظام و اداره ی امور و حل